tag:blogger.com,1999:blog-21262443474563530542024-03-06T09:04:13.693+03:00sessiz sayfa<center><img src="http://img384.imageshack.us/img384/5559/lvbacklk5.gif"></center>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.comBlogger262125tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-6508662208348018922011-10-30T19:22:00.001+02:002011-11-28T16:42:39.970+02:00...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKNjj1AqrAxlJMwlUSFJGOxe-wQiAltFqUhKzDv18wQHbZ4lcGbscFu1zIlyBsLOYdxvpXU578DVzHjldapMN9RjAP5m03gSrxmL7A1NsaUVX4Tgm1BlgEkIUtir-9OY6c0av-zvNDTW4/s1600/DSC05087.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKNjj1AqrAxlJMwlUSFJGOxe-wQiAltFqUhKzDv18wQHbZ4lcGbscFu1zIlyBsLOYdxvpXU578DVzHjldapMN9RjAP5m03gSrxmL7A1NsaUVX4Tgm1BlgEkIUtir-9OY6c0av-zvNDTW4/s640/DSC05087.JPG" width="244" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b>olduk acımızla sarmaş dolaş</b></span></div>
</div>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-57861198921798897792011-09-19T22:25:00.000+03:002011-09-19T22:25:48.280+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcHGaXBonv8ehHWpuQhUiuZzP-w77KB8y_IucT0r5LC1mRYFLURy7Ne1aaNxc1XrH9EtUrjr0ztkIZiNIF77nVgmsLDLl3OnVOA_UbHTt92KWldZG6HB008U6JoHUOWMimJE0z7-goji4/s1600/DSC04908.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcHGaXBonv8ehHWpuQhUiuZzP-w77KB8y_IucT0r5LC1mRYFLURy7Ne1aaNxc1XrH9EtUrjr0ztkIZiNIF77nVgmsLDLl3OnVOA_UbHTt92KWldZG6HB008U6JoHUOWMimJE0z7-goji4/s640/DSC04908.JPG" width="317" /></a></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<i><span style="font-size: small;">değiştim ben..</span></i></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<i><span style="font-size: small;">bilirsin,doğanın kendine özgü bir yanı vardır...müdahale etmemelisin yoksa mutsuz olursun...ona ayak uydurduğun oranda sensin.</span></i></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<i><span style="font-size: small;">değişmelisin..</span></i></div>
<i><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;">sende.sen olmak için inadını bırakmalısın..öyle bir dengesi var ki bu yaşamın isteklerin uzaklaşır senden ısrar ettikçe..herşeyin bir zamanı vardır sevgilim..ben vazgeçtim...</span></i></div>
glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-29235972999754731082010-12-09T21:18:00.000+02:002010-12-09T21:18:54.896+02:00Muse seramik&resim atölyesi<iframe src="http://www.youtube.com/embed/OhfPjUnabIw?fs=1" frameborder="0" height="344" width="425"></iframe>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-42652989106149742612010-11-07T21:36:00.000+02:002010-11-07T21:36:32.532+02:00gitme....Hepsi gittiler..<br />
durdu zaman,dindi acıları...ardında kalanlara bıraktılar onları... bıraktılar aşkları,yaşamları,acıları.bir tek gülen gözleri kaldı belki aklımızda..<br />
kimi haber vermeden,kimi yavaş yavaş ..ama gittiler .<br />
gitme demeye gücümüz yetmedi..gittiklerini bile bile..<br />
<span id="goog_1486176912"></span><span id="goog_1486176913"></span>hala söylenmemiş bir çift söz,bekliyor dilimin ucunda...glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-79383885746631291222010-10-10T20:27:00.001+03:002010-10-12T18:34:39.298+03:00<div style="color: black; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzho79AdwZYB2Vc0oOzDkm9UTZxN-rLJ1z5no2JWTeQyoat6jvA9qQDDxY5FXLzhlVgsRIXdYdOcYLv-HqDGrhOA1DgACgXqv8h12vbxT1hodFNZqQAo06wlJ6BXA9uwSVcaElFYOXRVI/s1600/b-197790-sandal.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzho79AdwZYB2Vc0oOzDkm9UTZxN-rLJ1z5no2JWTeQyoat6jvA9qQDDxY5FXLzhlVgsRIXdYdOcYLv-HqDGrhOA1DgACgXqv8h12vbxT1hodFNZqQAo06wlJ6BXA9uwSVcaElFYOXRVI/s320/b-197790-sandal.jpg" width="227" /></a></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: small;">Sana yazıyorum bu satırları ve sen yanımdasın az ötemde, okuyorsun.Arasıra göz ucuyla bakıyorsun,sonra bir kaç kelime ediyoruz,gülümseyerek..</span></div></div><div style="text-align: center;"><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: small;"> ***</span></div><div style="text-align: left;"><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: small;">İki dalganın en sakin halleri,kıyıya vurmak üzere.</span></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: small;">ortalık süt liman...</span></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: small;">yok bu fırtınadan önce ki sessizlik değil,</span></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: small;">aksine en hırçın duygularımızın ardından gelen,hafif utanmayla karışık bir hüzün..</span></div><div style="color: #cccccc; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;">***</span><br />
</span><br />
<div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #cccccc;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><br />
</div></div>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-70173244521573351052010-09-22T19:07:00.001+03:002010-09-22T19:07:19.292+03:00Peki yarın...?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy43kQK_8h1VTSyfcEj7YdFG1t81RnMPfLUw8OgS1oPbGbmCddgVQTutsb3g9km5X-EIbiHOXl-itRkK4ez2Q2JKSiU50sjCvmH5h0_8BKxv_b6poxZ-sG2N4JA0nz1D2nYhiJ0LrM2PQ/s1600/453951345_b42f5ce821.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy43kQK_8h1VTSyfcEj7YdFG1t81RnMPfLUw8OgS1oPbGbmCddgVQTutsb3g9km5X-EIbiHOXl-itRkK4ez2Q2JKSiU50sjCvmH5h0_8BKxv_b6poxZ-sG2N4JA0nz1D2nYhiJ0LrM2PQ/s200/453951345_b42f5ce821.jpg" width="170" /></a></div> Tophane'de sanat galerilerine yapılan bu çirkin eylemi kınıyorum.Bu sadece sanata ve sanatçıya yapılan bir saldırı değildir.Bu, kendi gibi düşünmeyenleri linç etmeye yönelik bağnaz bir tutumdur.Bu hain eylemin bugünkü bahanesi "ailelerin oturduğu,çoluk çocuğun geçtiği bu sokaklarda,içki içilmesi" olarak açıklanmıştır.üstüne de"biz onları uyarmıştık"denmiştir..bugün içki nedeniyle yaşandı...Peki yarın, ne olacak ?glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-5282090752292112732010-09-11T22:03:00.004+03:002010-09-11T23:23:47.626+03:00Sorular....<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio7Ybhao12-_M6w2DKJkTh0_ntRqaXP9UArvPYkRqENlcmkmkl7hOn4mfyfEWlced0ysUTBJMC3eML2O9a2Xlf1OrFsCaNafctpdsjCvv4Sqb4Xacukuf9iSfGgC7zpXR2vtkPjW_OfzQ/s1600/12323_384257176113_234194106113_4410039_12854_n.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 203px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio7Ybhao12-_M6w2DKJkTh0_ntRqaXP9UArvPYkRqENlcmkmkl7hOn4mfyfEWlced0ysUTBJMC3eML2O9a2Xlf1OrFsCaNafctpdsjCvv4Sqb4Xacukuf9iSfGgC7zpXR2vtkPjW_OfzQ/s400/12323_384257176113_234194106113_4410039_12854_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5515753864394758706" border="0" /></a>Nerelerdeydim,nelerle uğraştım,bunca zaman...?<br /> anlatmaya çalışacağım ama epey zor olacak ...<br />öyle süslü cümleler kuramam ben,hatta anlatacağımı anlayamayabilir okuyucu,yine benim yüzümden..önce söylemem gerekenleri en sonunda söyleyebilirim,cümlelerim düşük olur çoğunlukla.Bunlara rağmen neden yazıyorum.samimi olacağını düşündüğümden olabilir mi?o da olası tabii ancak sanırım fazla biriktirdim...en son mart ayında bir şeyler paylaşmaya çalışmışım sessiz sayfa da..bu gevelemelerim de nereden başlayacağımı,nasıl anlatacağımı bilemememden kaynaklanıyor..<br /> daha önce az da olsa bahsetmeye çalışmıştım sessiz sayfa da,yıllar önce bir günde karar verip sakin yaşayacağım bir hayatı seçtiğimden.bu hayat tarzı ancak dört sene sürebildi.bahçeli bir evde kedi,köpek ve bitkilerle geçen dört yıl.Tabii sevgilimle beraber..bir de resim yaparak ..güzel miydi?..evet güzeldi...yaşayanlar bilir bu güzellik bile gün gelir dokunur insana..gün gelir bir dostla dertleşmeyi,omuzunda bir şey demeden ağlamayı.gün gelir plan,program yapmadan gidilen bir eğlenceyi,eğlencenin dibine vurmayı özlersiniz.O güzellikte bir ağacın altında tek sayfa okuyamaz olursunuz..en önemlisi hayatınızda her zaman varolan,tutku olarak adlandırdığınız,kendinizi en iyi ifade edebildiğiniz şeyi sorgulamaya başlarsınız.eliniz fırçaya gitmez,hayran olduğunuz renkleri görmek bile istemezsiniz..işte bu sınırdır.Bir adım ötesi akıl yitmesi olabilir.ben o sınırı aşmadım..iki kişilik bir yalnızlığın üzerine maddi zorlukları da eklersek..karşımıza çaresizlik çıkar..işte o nokta da,o çıkmaz sokakta,hayat bir şekilde bana yardım etmeye başladı..ben hiçbir şey düşünemezken,konuşmayı bile unutmaya başlamışken...<br /> buraya,bu küçük kasabaya ilk geldiğimiz sene ,bir anaokulun duvar resimlerini boyamıştık ..ordan bildiler bizi,çağırdılar işte atölye gelin çalışın..belediye adına işler yapın...üstelik biz çok severek aldığımız,bahçeli,kerpiç evimizi satmak için uğraşırken..bu bize hayatın yardımı olabilirdi ancak.Uzun süre bu şaşkınlıkla çalıştım o atölye de..zamanla kendimi toparladım,insanlarla tekrar yakınlaşmaya başladım,bir iki dostum bile oldu,kendimi açtığım..altmış metrekare evde geçen dört yılda unutmuşum meğer insanlardan neden kaçtığımı....unutuyoruz çoğu zaman.yine güvenmeye başlıyorsun onlara,bazen çocuklaşıp yere göğe sığdıramıyorsun duygularını..sürekli iyi huylu,güzel insan olmak zorundaymışsın gibi..bir gün birisi karşına geçip"senin gibi hassas ve duygulu bir insandan beklemezdim bunuuu"diyebiliyor..(kızmaya başlıyorum)<br /> neden sevdiklerimizi (ya da sevmemiz gerekmiyor)insanları,bizim çizdiğimiz sınırlar içine hapsediyoruz ki.bu mudur ?insanlar bizim istediğimiz gibi,ya da bize göre doğru olan gibi mi davranmak zorunda..<br /> yaşadığım her olaydan sonra,acaba ben de bunu yapıyor muyum diye kendi kendime soruyorum,doğrusu da bu sanırım,önce kendini sorgulamak..SENSİN demeden önce bir durup düşünmek..<br /> bana bir günde yaşadığım şehri terkettiren bu duyguyu yine çok yoğun yaşamaya başladım şu sıralar..belki daha sakin bir yerde bir dört yıl daha ne dersiniz?glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-3410649647699227012010-09-11T21:50:00.002+03:002010-09-11T22:03:10.149+03:00Yalan/Fikret Kızılok<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2FHsI6G-BrA?fs=1&hl=en_US"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/2FHsI6G-BrA?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-69034562106959146322010-04-01T22:55:00.005+03:002010-04-01T23:02:34.102+03:00Kalan/Özdemir Asaf<pre><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" ><br />Bir şey kaldı gecelerden birinde</span></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQeWwB5pZB48NiaSOpa_9hpzteh0O3jS1dNDqRLAPTnFB3P7LWKD0MwMRs5kjqjf6aZxzpqiSdrzuxrsa_7sG6eWu-snyMhHblA_aVtxRkKeqfLGh1W4ahAFOsIsu5J8oGDC0GhU9C8qo/s1600/3510412491_776da80f4e.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 295px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQeWwB5pZB48NiaSOpa_9hpzteh0O3jS1dNDqRLAPTnFB3P7LWKD0MwMRs5kjqjf6aZxzpqiSdrzuxrsa_7sG6eWu-snyMhHblA_aVtxRkKeqfLGh1W4ahAFOsIsu5J8oGDC0GhU9C8qo/s400/3510412491_776da80f4e.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455261321386033842" border="0" /></a><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Senden.</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Öncesinde bilinmemiş birşey,<br />Silinmez bir ses gibi giden..<br />Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Bir şey kaldı senden</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı.<br /><br />Veriliş rengi başka, alınış rengi başka..<br />Söylemeye vakit kalmadan</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Dudakların altına bırakılmış bir şey.</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta..<br />Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı.</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" ><br />Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,<br />Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz..<br />Seninle dolu, seninle sensiz bir şey..</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 102, 102);"><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" >Arandıkça bulunmamış yıllar yılı,</span></span><br /><span><span style=";font-family:Times New Roman;font-size:130%;" ><span style="color: rgb(102, 102, 102);">Bulundukça aramaklı.</span><br /></span></span></pre>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-55367836409355436712009-11-30T20:13:00.004+02:002009-11-30T21:00:58.565+02:00Türkiye'nin ilk sakin kenti Seferihisar<span style="color: rgb(153, 0, 0); font-weight: bold;"> Seferihisar ilçesi, Türkiye'nin ilk Cittaslow'u (sakin şehir) oldu. İtalya'da toplanan Cittaslow Uluslararası Koordinasyon Komitesi toplantısına giden ve başvuru dosyasını sunan Seferihisar Belediye Başkanı Tunç Soyer, ilçenin Cittaslow başvurusunun kabul edildiğini ifade etti.<br /><br /></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxsObT-8Ux69d-Gmq0JMhLk34ACcpZ0BQxea05CVJ7oiLbs9MCt1mz7PcoqFo7-sFidSPBwbnMXFKVaQyhj_3ealBubL5CI22Jxxd6ZEqIzPiP-MAjynzkWn9t6D8IgdLHgYMPge-0LKA/s1600/citta.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxsObT-8Ux69d-Gmq0JMhLk34ACcpZ0BQxea05CVJ7oiLbs9MCt1mz7PcoqFo7-sFidSPBwbnMXFKVaQyhj_3ealBubL5CI22Jxxd6ZEqIzPiP-MAjynzkWn9t6D8IgdLHgYMPge-0LKA/s400/citta.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5409961951544937538" border="0" /></a> <p><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:Tahoma;font-size:10pt;" font="" > </span></p> <p><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:Tahoma;font-size:10pt;" font="" >SEFERİHİSAR'IN CİTTASLOW YÜRÜYÜŞÜ MUTLU SONA ULAŞTI<br />-SEFERİHİSAR BELEDİYE BAŞKANI TUNÇ SOYER:<br />''İLÇEMİZİN CİTTASLOW OLMAK İÇİN HAZIRLADIĞIMIZ BAŞVURUDOSYASINI ULUSLARARASI KOORDİNASYON KOMİTESİ TOPLANTISINA SUNDUK VE BAŞVURUMUZ KABUL EDİLDİ''</span></p> <p><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:Tahoma;font-size:10pt;" font="" ><br /><strong>''TÜRKİYE'NİN İLK, DÜNYANIN 121. SAKİN KENTİ SEFERİHİSAR OLDU''</strong></span></p> <p><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:Tahoma;font-size:10pt;" font="" >Başvuru dosyasını komite toplantısına sunduğunu ve ilçeyle ilgili sunum yaptığını dile getiren Soyer, prosedüre göre komitenin ilçede inceleme yapması gerektiğini, ancak ilk kez yaşanan bir durumla, komitenin yerinde inceleme yapmadan bir ilçenin başvurusunu onayladığını ifade etti. Soyer, duygularını şöyle anlattı:<br />''Toplantıya giderken çok heyecanlıydım. Hem ilçemizi, hem ülkemizi tanıtmak için Cittaslow başvurusu iyi bir fırsattı. Çok iyi hazırlandık. Toplantı öncesinde çeşitli görüşmelerim oldu, komite toplantısında da başvuru dosyasını sunarak, ilçemizi ve niye Cittaslow için başvurduğumuzu anlattım. Toplantıda başvurumuz kabul edildi. Böylece Seferihisar Türkiye'nin ilk, dünyanın 121. Cittaslow'u yani sakin şehri oldu. Bu, turizm için, ilçemizin gelişimi için, değerlerimizin korunması için çok önemli. Sakin şehrin simgesi olan salyangoz logosunu almaya hak kazanmış olduk.''</span></p><p><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:Tahoma;font-size:10pt;" font="" ><a style="color: rgb(0, 153, 0);" href="http://www.seferihisar.bel.tr/icerik.asp?id=293">seferihisar belediyesi resmi web sitesi</a><br /></span></p>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-53098010559972799402009-11-30T20:09:00.001+02:002009-11-30T20:12:29.263+02:00cittaslow nedir?/alıntı<div style="text-align: left;">24 saatin içi mi boşaldı, gün değerinden mi kaybetti? Ne oldu da eskiden her işimize yeten 24 saat, bizi peşimizden takip eder oldu, zaman mı yavaşladı ya da biz mi fazla hızlandık? Bu hız mıdır, günü çabucak yiyip tüketen yoksa hızlı bir kentin trafiği, kalabalığı, gürültüsü, kesmekeşi midir esas zaman hırsızı?<br /></div><div style="text-align: left;"> Şimdi nereden çıktı bu hesaplaşma diyebilirsiniz. Aslında bu yazıyı tetikleyen iki şey oldu. Biri petrol zengini Birleşik Arap Emirlikleri'nin Abu Dabi yakınlarında dünyanın ilk sıfır-karbon salımlı kentini inşa edeceğini açıklaması. Diğeri ise bir süredir faaliyetlerini ilgiyle takip ettiğim <img src="http://resimler.haberler.com/haber/221/salyangoz-kentler-ve-arap-usulu-cevrecilik-2_o.jpg" alt="" onload="NcodeImageResizer.createOn(this);" border="0" />'yavaş kentler' hareketi. Ütopya gibi başlayan ama giderek gerçek olan çevreye zarar vermeden hayatı kolaylaştıran, insan dostu, zaman tasarrufu sağlayan iki proje. Aslında ikisi de, benzer amaçlara hizmet etse de uygulaması taban tabana zıt. Biri olabildiğince mütevazı, diğeri ise bir o kadar iddialı ve gösterişli.<br /></div><br /><br />İSPANYOL MERDİVENLERİNDE HAMBURGER<br /><br />Yavaş kent, İtalyanca öz adıyla "Cittaslow" hareketinin geçmişi fastfood salgınının Avrupa'da zirve yaptığı 1980'li yıllara kadar geri gidiyor. Aslında hızlı yiyecek akımına alternatif olarak geliştirilen yavaş yemek akımının bir uzantısı. 1986 yılında McDonald fastfood zinciri İtalya'da ilk şubesini açar. Mekan olarak da başkent Roma'nın en meşhur yerlerinden biri olan İspanyol merdivenlerine bakan bir dükkanı seçer.<br /><br />McDonalds'tan burgerini, kolasını kapan soluğu 17'nci yüzyıldan kalma tarihi basamaklarda alır. İtalyan gazeteci Carlo Petrini, fastfood ve bu mimari şaheserinin yarattığı zıtlığı bir türlü içine sindiremez. Fastfood'a inat, slow food, yani yavaş yemek akımına başlatır. Amaç fastfood'un sunduğu üniforma tatlara karşı geleneksel lezzetleri korumak, yerel yemekleri teşvik etmektir. Yavaş yemek 1989'dan itibaren de uluslararası bir özellik kazandı. Hali hazırda 100'den fazla ülkeden 80 bin üyesinin bulunduğu tahmin ediliyor. Kendi yayın evleri, bir diploma programları bulunuyor.<br /><br />Dünyanın çeşitli yerlerinde düzenledikleri etkinliklerle hem yavaş yemeğin ve felsefesinin sırlarını paylaşıp, ağlarını geliştiriyorlar. İtalya'nın kabakçiçeği raviolisine de Almanya'nın Jaegerschnitzel'ine de (Avcı yahnisi) Türklerin karnıyarığına da aynı özenle yaklaşıyorlar. Yavaş kent felsefesi de yavaş yemek akımının ardından geldi.<br /><br />SALYANGOZ ŞEHİRLER<br /><br />1990'larda ortaya çıkan yavaş kent kervanına katılmak öyle kolay değil. Öncelikle İtalya merkezli "Cittaslow" hareketinin manifestosunu kabul etmek ve yerine getirmek gerekiyor. En önemli şartlarından biri ise eskiyi, otantiği korumak, bir yandan da ekolojik kurallara duyarlı teknolojiyi reddetmemek. Yani geçmişe sahip çıkarken, geleceği de dışlamamak. İşin özünde salyangoz gibi yavaş yaşamak var. Çevreyi kirletmeden kendi kendine yeterek. Bu nedenle sembol olarak salyangoz seçilmiş.<br /><br />Türkiye'den de kasabalar bu akıma üye olabilir mi? Bu hareketin önemli şartlarından biri en fazla 50 bin nüfuslu olmak. Sonra eskiye sahip çıkmak, çevre dostu olmak, cepten yiyen gösterişli kentlere öykünmemek gerekiyor. Cittaslow temsilcilerini ikna eden kent, hareketin sembolü olan "salyangozlu bayrağı" dalgalandırmayı da hak ediyor. Türkiye'de bu özelliklere sahip yerleşimler yok mu? Mesela Polente Feneri, Rum mahallesi, Ayazma plajı, Fatih'in kalesi, şarap bağları, midye dolması, Yorgo'nun tarçınlı lokması, akşam sefaları ve sardunyalarıyla Bozcaada. Zaten yavaş yaşayan bir yerleşim Bozcaada. Feribotla dünyaya bağlanan, son feribotla dünyayla vedalaşan Bozcaada.<br /><br />ÇÖLDE YEŞİL ÜTOPYA<br /><br />Salyangoz kentlerle ilgili hikaye özetle böyle. Bir de Birleşik Arap Emirlikleri'nin (BAE) başkent Abu Dabi yakınlarında dünyanın ilk sıfır-karbon salımlı kentiyle ilgili projesi var. Dubai açıklarına yapay adalar yapan Araplar, bu kez çölün ortasında tamamen kendi kendine yetebilen dünyanın en çevreci kentini inşa ediyorlar. Çöpsüz, egzozsuz ilk kent.<br /><br />Petrol zengini Arapların inşa edeceği Masdar City de tıpkı yavaş kentler gibi 50 bin nüfuslu olacak, yenilenebilir enerji kullanacak. Güneş, rüzgar, termal gibi çevreci enerjilerle beslenecek. Araçsız ve trafiksiz kentte, yeşil enerjiyle çalışan hafif raylı sistem inşa edilecek. Hem kent içinde, hem de Abu Dabi ile bağlantı bu hafif raylı sistemle sağlanacak. Konvansiyonel araçlar, kente giriş yapamayacak.<br /><br />LÜKS ÇEVRECİLİK<br /><br />10 yıl içinde tamamlanması planlanan projede İngiliz mimar Norman Foster'ın imzası bulunuyor. 50 derecede çöl ortasına inşa edilecek kent, denizden esen serin rüzgarlarla sıcağı hissetmeyecek şekilde yapılandırılacak. Yerleşim alanının etrafına çekilecek duvarlar, hem çölün sıcağını durduracak, hem de Abu Dabi Havalimanı'nın gürültüsünü kesecek. Sokaklara inşa edilecek gölgelikler ise kent sakinlerini sıcaktan koruyacak. Deniz suyunu arındırma tesisleri yüzde 80 oranında daha randımanlı olacak, kullanılmış su ise arındırıldıktan sonra biyolojik yakıt üretmek için kullanılacak. Projenin Başkanı Halid Evad, burasının atmosfere hiçbir şekilde karbon salmayacağını ve gezegene zarar vermeyeceğini söylüyor.<br /><br />6 km2'lik bir alana yayılacak olan Masdar City'nin can damarını ise Masdar Bilim ve Teknoloji Enstitüsü'nün oluşturması bekleniyor. Çölde yeşil ütopya yaratmaya kalkan Arapların niyeti, bu enstitüyle bilimde de bir adım öne geçmek. Projenin maliyetine gelince tam 15 milyar dolar. Çevreciliğin mütevazılığından uzak bir rakam. Ama yine de gelecekteki çevreci yerleşimler için bir ilk olma umudu var. Araplarınki bir deney. Hem de pahalı bir deney. Avrupa'nın Cittaslow hareketi ise denemeye değer bir proje. Merak ettiğim ise yakında Türkiye’de de salyangozlu bir bayrak dalgalanır mı, dalgalanırsa neresi olur?<br /><br /><br /><a style="color: rgb(51, 204, 0); font-weight: bold;" href="http://www.bahcesel.com/forumsel/peyzaj-tasarim-planlama-aplikasyon-konulari/5280-salyangoz-kentler-ve-arap-usulu-cevrecilik/">haberler.com</a>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-74936196771282266162009-10-19T23:29:00.003+03:002009-10-19T23:55:47.011+03:00olmayan<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzffS3S0KhwUaP_6t6f6ZyzRMDieC0gtx7sx-XBGN89eS2pXEycn6yFrARPVrPbQkJPVGi6aN4mzprn-tsCiOE82HjHXZYf7-l5wFP3oiCSdNvLuuqyzevgleTemX00aeFO6X90pCZGZA/s1600-h/19a1.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 199px; height: 262px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzffS3S0KhwUaP_6t6f6ZyzRMDieC0gtx7sx-XBGN89eS2pXEycn6yFrARPVrPbQkJPVGi6aN4mzprn-tsCiOE82HjHXZYf7-l5wFP3oiCSdNvLuuqyzevgleTemX00aeFO6X90pCZGZA/s400/19a1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394416856630231234" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;">"Anlamazsın küskünlüğümden,<br />bakışlarımın ardında aradığın sadece kızgınlık..<br />her gözyaşımda bir kıskançlık ,kelimelerin altında hep başka anlamlar.."<br /><br /></span>Böyle mi anlattım kendimi bilmeden<span style="font-weight: bold;">,</span><br />yüzümde yakaladığın o hüzün nereye gitti.<br />çok mu hırpaladım seni, sevilmeyi beklerken...?<br />yoksa hiç bilmedim mi sevildiğimi?<br />hep özlem duymaktır aşk,<br />öyle<br />değil mi...?<br />yaşadıkça aşk olmayan...glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-3811180521027811282009-08-16T23:57:00.005+03:002010-10-12T18:28:18.570+03:00otuzundan sonra yapamadığın tek şey /Alıntı<div class="EC_EC_EC_EC_EC_EC_EC_EC_EC_EC_MsoNormal" style="color: #009900;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX_9Y4U9nrcJ8Nsq3cQCYWFml_99Y_h-MfVs04ajuunGq3XHhZyRa2cTWcRbwcECMEAkohB4eUDq3CCcfdhly1tSeVBW8gvzHIPWFbk0hCMZbW67KsBpbADwH1eDipsO6TNPNsT8lmapU/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5370669819512182466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX_9Y4U9nrcJ8Nsq3cQCYWFml_99Y_h-MfVs04ajuunGq3XHhZyRa2cTWcRbwcECMEAkohB4eUDq3CCcfdhly1tSeVBW8gvzHIPWFbk0hCMZbW67KsBpbADwH1eDipsO6TNPNsT8lmapU/s1600/5.jpg" style="margin-top: 0pt;" /></a></div><div class="ExternalClass" id="MsgContainer" style="color: #cccccc; font-family: georgia; font-weight: bold;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr align="justify"><td valign="top"><span style="font-size: large;"><span style="color: #6aa84f;">Dünya Üç Gündür,</span><br style="color: #6aa84f;" /><span style="color: #6aa84f;">Dün, Bugün, Yarın,</span><br style="color: #6aa84f;" /><span style="color: #6aa84f;">Yarın Geleceği Belli Değil,</span><br style="color: #6aa84f;" /><span style="color: #6aa84f;">Öğle İse Bu Gününün Kıymetini Bil.</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Dünyaya karşı arkadaşımın koruyucu meleği olmayı özlüyorum. Veya öyle olduğumu sanmayı...Çocuğum olsaydı tek bir arkadaşında bile kusur bulmayacaktım. Öyle söz vermiştim kendime. Bırakacaktım arkadaşlık uykusunda mışıl mışıl uyusunlar. Bırakacaktım eve istedikleri gibi girip çıksınlar. Bırakacaktım istedikleri gibi buzdolabını talan etsinler. Bırakacaktım istedikleri gibi sevsinler birbirlerini. Tek bir laf etmeyecektim. Kimseyi evine yollamayacaktı m. Kızımın arkadaşı kızım, oğlumun arkadaşı oğlum olacaktı.30'undan sonra arkadaş yapılamıyor. Kötülükten değil. Başka bir şey. Ama neden çözemiyorum .</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #6aa84f;">Mutlu TÖMBEKİCİ / VATAN</span> </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #6aa84f;">OTUZUNDAN SONRA YAPAMADIĞIN TEK ŞEY…</span><br />
İnsan 30 yaşından sonra arkadaş yapamıyor kendine. Koca yapıyor, karı yapıyor, çocuk yapıyor, arkadaş yapamıyor. Yapsa da eskiler gibi olmuyor. Halbuki uykuya dalar gibi arkadaş olurduk okuldayken. Arkadaş olmak için yaratılmış gibiydik. Bir hafta içinde böbrek verecek hale gelirdik.Neden olmuyor bu işler 30'undan sonra? Neden olamıyor?Oysa o ne güzel bir iştah, o ne güzel bir açlıktı.. Herkes herkese açtı. Seçer, bulur buluştururduk "ruh ikizlerimizi. " Ne de çok ruh taşımız vardı. Hiç açıkta kaldığımı hatırlamıyorum. Ruhumun güzel bir ikizi mutlaka olurdu yanı başımda. Ölümüne sevdiğim, uğrunda her şeyi göze alabileceğim, her şeyiyle güzel, her şeyiyle doğru, her şeyiyle kabul ettiğim... Basbayağı bir aşkla bağlı olduğum...<br />
............ ......... ......<br />
Şimdi ne zor. Herkes kapalı kutu. Herkes kapanmış, kaplumbağa olmuş. Bir kahve içimi zorlu randevulara bakıyor. Yatıya kalmak bir tabu. Evler de gönüller de sımsıkı kapalı.Gençliğin en çok bu yanını özlüyorum. Ne güzelliğini, ne diriliğini, ne başıboşluğunu.Aynı yazarı, aynı şairi seviyoruz diye kuruluveren dostlukları özlüyorum. Birbirimize yazdığımız o uzun, o sapıklık derecesindeki ayrıntılı mektupları özlüyorum. Birbirimizi eleştirmeyişimizi özlüyorum. Birbirimizin dedikodusunu yapmayışımızı özlüyorum. Sevgili olarak kimseleri yakıştırmayışımızı özlüyorum.Arkadaşımı koruyacağım diye annemle yaptığım şiddetli kavgaları özlüyorum.Kavgayı değilse de kavganın altındaki ruhu özlüyorum.</span></div></td></tr>
</tbody></table></div>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-19594127715036817912009-07-28T19:41:00.010+03:002009-07-28T19:56:23.513+03:00Gürol Ağırbaş<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyW0RdiRpkO8813HdxueFMTtB4EzTIoYRo0Xcmk4oVoICIHVheINNOxHB06WxzTHUV7BZBTrtNlLjNCIB8i4g' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-73284703356591824852009-07-27T20:55:00.002+03:002009-07-27T20:57:44.315+03:00Gürol Ağırbaş<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiezhL26BIO5KoTB-QCPHMnf25Pvgjw5zVydaLz2ul-OjuqHEoGRvSVokt65DJ2L2TtdXHehgYK2ZqdkPutdQEwp33cH4VESMN0MP3bENXF3VRAaQneV4VWzKNlmX5yw2g5j4B-XHQw6TU/s1600-h/n644126648_1138785_9646.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 373px; height: 373px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiezhL26BIO5KoTB-QCPHMnf25Pvgjw5zVydaLz2ul-OjuqHEoGRvSVokt65DJ2L2TtdXHehgYK2ZqdkPutdQEwp33cH4VESMN0MP3bENXF3VRAaQneV4VWzKNlmX5yw2g5j4B-XHQw6TU/s400/n644126648_1138785_9646.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5363200306935110930" border="0" /></a>Bu güne dek özgün iki BAS ŞARKILARI albümünün yaratıcısı olan Ağırbaş' ın müzisyen olarak yetişmesi, yetiştirilmesinde en büyük pay başta müzik dünyamızın ünlü davulcusu babası Salim Ağırbaş ' a aittir. Bilindiği gibi Ağırbaş ailesi, hatta sülalesi müzisyenlerle doludur. Babasının yanında, dedesi İsmail Ağırbaş, eski caz ortamında saksofon çalarken, amcası Yüksel Ağırbaş da davul çalmaktadır. Abisi Birol Ağırbaş' sa, bilindiği gibi, müzik dünyamızın gözde perküsyoncularından biridir.<br /><br />Sanatçı, böyle bir ailenin içinde büyüse de, lise mezuniyetine kadar müzikle hemen hiç bağı olmaz. Lise eğitimini Sultanahmet Endüstri Meslek Lisesi Döküm Bölümünde tamamlar. Yıl 1979' dur. Bu mesleği icra etmekten vazgeçince, devreye müzisyen baba girip onu yönlendirir. Salim Ağırbaş' a göre bas gitar çalanların sayısı çok azdır. Bu enstrümanı çalmaya ikna eder Gürol'u.<br /><br />Ve bu süreçle birlikte sonsuza dek müziğin içinde yaşayacak yaratıcı bir müzisyen çıkar ortaya. İlk büyük birikimi, aldığı dual pikap ve plaklarla, dinleyerek biçimlenir. Öncelikle bir caz-rock tutkunudur Ağırbaş. Bas çalınca da, tabii ki Stanley Clarke! Çocukluğundaki mandolin çalışında oluşan nota bilgilerini hızla geliştirmeye yönelir. İlk kez, bir rastlantı sonucu edindiği bir İtalyan bas metoduyla başlar.<br /><br />İlk profesyonelliğe İzzet Uğurlu Orkestrası' nda adım atar. 1980 başlarında Fındıkzade SarayDüğün Salonu' nda çalmaktadır grup. Gerçek anlamda bir profesyonel ortama gidişinde, yıllarca çaldığı İbrahim Şahin Orkestrası' nın payı çoktur. Çaldıkları yer, şimdilerde adı Dedikodulu Meyhane olan, eski Rujenuar' dır.<br /><br />O dönem, Beyoğlu' nun çeşitli pavyonlarında da çalan bir alaylı müzisyen olsa da, müzik birikimini devamlı geliştirmek çabasındadır. Onun, aynı süreçteki, en önemli müzikal deneyimlerinden biri, bu dönem kurup, Reşat Kulüp' de çaldığı caz-rock orkestrasıdır. Müzik dağarcığının oluşup, pekişmesinde önemli bir duraktır bu uğraş.<br />Çünkü, bu grupta, Kerim Çaplı, Sinan Erkoç, Tarık Sezer, Cengiz Özdemir,Turhan Üğrük gibi önemli müzisyenler vardır. Beyoğlu' nun gözbebeği gruplardan biridirler bu dönem.<br /><br />Gürol Ağırbaş adı, bu ortamlarda müziksever kesimlerce duyulmaya başlar. Ağırbaş' ın iki-üç ay süren bir konservatuar deneyimi de olur. Ama, öğrenimini sürdüremez. Bu noktada, 1984' te askere gidecektir.<br />Doğal olarak, ordunun Armoni Mızıkası' na gider. Askerlik dönemi, onun için apayrı bir deneyimdir. Ordu' nun moral ekibi olan Batı Müziği Orkestrası' yla Türkiye' nin dört bir yanını dolaşıp çalar. Bu süreçteki en önemli olay, müzik dünyamızın seçkin ismi Turhan Yükseler' le tanışmasıdır.<br />Sanatçı, askerlikten sonra Yükseler' in profesyonel grubunun bir üyesi olur. Çeşme, Kuşadası ve Eurovizyon gibi bir çok organizasyonda yer almaktadır. ' Boğaziçi ' adlı bestesiyle Eurovizyon şarkı yarışmasına girip finale kalır. Bu genç yeteneğin farkına varan Onno Tunç, Ağırbaş' ı Sezen Aksu için kurulan orkestraya alır. Bu serüven birkaç yıl süre. Artık pop ortamının paylaşılmaz bir yıldız basçısıdır.<br /><br /><br />Yıllar içinde, uzun süre, Kayahan, Nilüfer, Ajda Pekkan, Zülfü Livaneli, grup Gündoğarken gibi popüler isimlerle çalışır. Onun müzik serüveninde önemli değişim süreci 1989' lu yılların sonlarında belirir. Yavaştan, kendinin olan besteler üretmeye başlamıştır.Bu dönem, Seyyal Taner' e destek sürecinde verilen bir Gülhane konserinin gecesi, müzisyen arkadaşlarıyla gidip spontane çaldıkları Sultanahmet Kare Caz Bar, sonraki yıllar Ağırbaş' ın ana müzik yapma durağı olur. Burada henüz albüme dönüşmemiş besteleri çalmaya başlar. Vural Şerifoğlu, Aydın Karabulut, Ozan Doğulu, İskender Paydaş, Tahsin Endersoy gibi önemli yol arkadaşlarıyla yapmaktadır müziği. Yakın müzisyen arkadaşlarının desteğiyle bu besteler bir albüm tasarımına döner. O dönem müzik sektörü bu projeyle ilgilenmez. Uzun yıllar yapımcı arayan Ağırbaş' ın projeden vaz geçtiği bir dönemde yapımcı Osman Bayşu' yla tanışması sonucunda albüm, 1995 yılında 'Bas Şarkıları' adıyla yayınlanır.<br /><br />Türkiye'de bir basçının çıkan ilk profesyonel solo albümüdür. Bas' ı merkez yapan ilginç bir sound çıkmıştır ortaya. Yani, kendine özgü, melodik cümleleri olan ' bas şarkıları ' dır bunlar. Kendine özgü bir stil oluşturmuş nadir müzisyenlerden biridir artık. Ağırbaş, bu arada profesyonel pop ortamından adım adım uzaklaşır.<br /><br />1996-1997 sezonuyla birlikte yanlızca kendi grubuyla ve Ortaçgil Grubunda çalmayı seçer. 2000 yılında, Bas Şarkıları İki piyasaya çıkar. Gitgide rafineleşen bir sound' dur artık ortaya çıkan. İçinde gezindiği sayısız müzik türünden esinler taşıyan, ama tamamen kendine özgü bir sound. Albümde Cem Aksel, Birol Ağırbaş, Vural Şerifoğlu, Ozan Doğulu gibi eski yol arkadaşlarının yanında, Erkan Oğur, Ahmet Mısırlı, Akın Eldes, Kubat gibi isimler konuk olarak yer alır. 108 adlı bir besteninse sözleri Bülent Ortaçgil' indir.<br /><br />2006 yılı içinde birlikte çaldığı sanatçıların arasına, eski Düş Sokağı Sakinleri grubu kurucularından olan ve artık solo olarak müzik hayatını sürdüren Murat Çelik'i de eklemiştir. Bu birliktelikte Murat Çelik'e Gürol Ağıbaş'ın yanında Akın Eldes te eşlik etmektedir. Caz içerikli bir müzik altyapısına sahip birliktelikte eski ve yeni Murat Çelik şarkıları yorumlanmaktadır.glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-13131219759822508652009-07-20T19:50:00.003+03:002009-07-20T19:54:47.665+03:00Başak Karaoğlu...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK8Qazt-kfvVC8a20-Yq4bDwxugANdv_C_-s8j2J2KkYuKHHMGfhEt50YgaJKGMJO02o-79HmeC9UpVh-nqRDFxyBvvjcBlZyVKndUSNnSJ6kG3mJtP4yCtenrh4qGaQ3NyGSEUjz79-g/s1600-h/resimler.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 400px; height: 207px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK8Qazt-kfvVC8a20-Yq4bDwxugANdv_C_-s8j2J2KkYuKHHMGfhEt50YgaJKGMJO02o-79HmeC9UpVh-nqRDFxyBvvjcBlZyVKndUSNnSJ6kG3mJtP4yCtenrh4qGaQ3NyGSEUjz79-g/s400/resimler.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360586265749498402" border="0" /></a><span class="style2">Yastığa bırakılmış bir “Başak”</span><br /><p class="style1">Üniversiteye giden kızınız bir gün “Baba ben yürürken aksıyorum” derse ne düşünürsünüz?</p> <p class="style1">Önce çok kötü şeyler gelmez aklınıza. Ortopedik bir sorundur veya kas ağrısıdır dersiniz. Sonra o aksama yürümeye engel olmaya başlarsa ama?</p> <p class="style1">Finallerini verip ikinci sınıfa geçtiği yaz kapıyı açtığınızda o kapıdan bir daha yürüyerek çıkamayacağını bilseniz ne yaparsınız?</p> <p class="style1">Belki de elinden tutup çocuğunuzun kilometrelerce koşarsınız...</p> <p class="style1">Tekerlekli sandalyede yaşamaya başladığında kapının önüne koydurduğunuz rampayı da bir ay bile kullanamayacağını hisseden kızınız size “Anne inşallah ellerime ulaşmaz bu hastalık. Resim yaparım yattığım yerde” dediğinde peki?..</p> <p class="style1">Ve bir sabah ellerinin de devre dışı kaldığını gördüğünüzde?..</p> <p class="style1">Teslim olur musunuz yenilgiye?</p> <p class="style1">Bütün vücudunu saran o hastalık yüzünden artık konuşamadığında, nefes alması ve beslenmesi için vücuduna açılan deliklerle makinelerle bağlı yaşamaya başladığında ve gözlerinizin içine bakarak ağladığında ne yaparsınız?</p> <p class="style1">Tanrı’nın bu büyük sınavına isyan mı edersiniz yoksa daha da mı dövülür tavındaki yüreğiniz?</p> <p class="style1">***</p> <p class="style1">Perşembe akşamı Deşifre haber programı ekibinin benimle görüşmek için sete geldiğini söylediler. Programda Futbolcu Sedat’ın hastalığı olarak bilinen ALS ile ilgili bir haber hazırlanırken 21 yaşında Başak isimli bir başka hastanın hikâyesinin işlendiğini ve Başak’ın artık sadece gözleriyle harfleri işaret ederek iletişim kurabildiğini anlattılar. Bir isteği olup olmadığını sormuş, aldıkları yanıt üzerine sete gelmişler. Eğer vaktim varsa ona bir sürpriz yapıp dileğini yerine getirmeyi yani beni Başak’la buluşturmak istediklerini söylediler...</p> <p class="style1">Yatağının başucuna gittiğimde gözlerimin ta içine bakan ve usul usul ağlayan bir güzel genç kızla karşılaştım.</p> <p class="style1">O ağladı, ben ağladım...</p> <p class="style1">Ben ağladım, o ağladı...</p> <p class="style1">Ellerini öptüm, gözyaşlarını sildim ama nafile....</p> <p class="style1">İçindeki o müthiş kasırgayı görüp de darmadağın olmamak mümkün değildi...</p> <p class="style1">Her şeyi anlamak, delice konuşmak istemek ve bunu başaramamak...</p> <p class="style1">Nedeni ve çaresi bilinmeyen bir hastalığın üç kişilik cehenneminde diri kalmaya çalışan bir melek tanıdım o gece.</p> <p class="style1">***</p> <p class="style1">ALS’nin bir hastalık mı, yoksa birkaç hastalığın toplamı mı olduğu hâlâ tartışılıyor muş. Belirtiler kişiden kişiye değişiyor. Kimi hastalarda çok hafif ataklarla seyrederken, Başak gibi, futbolcu Sedat Balkan, Suna Kıraç gibi hastalarda yürüyememe, konuşamama, hareket edememeye, görme kaybı ile felce yol açabiliyor. Öldürücü veya bulaşıcı değil. Dünyada yaklaşık 100 binden fazla ALS’li hasta yaşıyor. En ünlüleri, büyük bilim adamı Stephen Hawking. Neredeyse tam hareketsiz ve konuşma yeteneğini tümü ile yitirmiş olan bu dâhi, özel bilgisayarı aracılığı ile bilim üretmeyi ve yayınlamayı sürdürüyor. Hawking 40 yıldır bu hastalıkla yaşıyor ve tıp bunu gerçek bir mucize sayıyor. Suna Kıraç da geçen yıl çıkan ve çok satan “Ömrümden Uzun İdeallerim Var” isimli kitabını sadece gözleriyle harfleri seçerek yazmıştı...</p> <p class="style1">***</p> <p class="style1">Başak, annesi ve babası ile iyileşeceği günü bekliyor. Babası bir süre önce bu sütunda yayınlanan “Tanrı Mucizeyi Kulla Gönderiyor Dünyaya” başlıklı yazıyı kesip başuçlarına koymuş. Annesi kızının her gün bir parçası daha kaybolduğunda yaşadıkları büyük üzüntüyü anlatırken “en azından yüzündeki mimiklerden takip ediyordum, iki ay öncesine kadar bir küçük ses çıkarabiliyordu, artık hepsi bitti” diyor. Uykusuz üç yılın ardından “ya bize bir şey olursa” diye ağlıyor korkuyla. “Kötü şeyler düşünmeyin”den başka söyleyecek şey bulamıyorum. Başak’a da “Sen bir meleksin” diyorum. “Bak şimdi herkese anlatacağım. Herkes bedeninin ve sıradan bir günün güzelliğini düşünsün diyeceğim.”</p> <p class="style1">Çıkmak üzereyken bir şey söylemek istediğini anlıyoruz Başak’ın. Oldukça uzun ve yorucu harf okuma çabalarımızın tam ortasında fark ediyorum ki Başak bana bir hediye vermek istiyor. Gözleriyle seçtiği harflerle “Parola: Her şeye rağmen hayat güzeldir” demeye çalışıyor...</p> <p class="style1">Odadaki herkes ağlıyor...</p> <p class="style1">Başak gözlerimin içine bakıyor...</p> <p class="style1"><a href="http://w9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?tarih=01.09.2007&Newsid=134989&Categoryid=4&wid=10" target="_blank">Vatan Gazetesi - 01.09.2007<span style="font-weight: bold;font-size:130%;" ><br /></span></a></p><p class="style1"><a href="http://w9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?tarih=01.09.2007&Newsid=134989&Categoryid=4&wid=10" target="_blank"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Başak Karaoğlu</span><br /></a></p>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-59516115354091323542009-07-17T20:27:00.006+03:002009-07-17T20:40:04.466+03:00Frida Kahlo....<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dx0nMPf0R1NUYnH3GpgJb8oiOuBzle51TLJHa0jJccs9rR4Evb1AyLJ3dk4PL2HWnsE15_rmLpYjDuRFWfA3w' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">şarkı:La L Lorona</span><br /></div>Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderon<br /><br />(6 Temmuz 1907- 13 Temmuz 1954) Meksikalı ünlü ressam. Ressam Diego Rivera’nın eşi. Resimlerinin yanı sıra inişli çıkışlı özel yaşamı ve politik görüşleri ile tanınır. 1907’de Mexico City’nin güneyindeki Coyoacan’da, Macar Yahudisi fotoğrafçı Wilhelm Kahlo ve Kızılderili asıllı Matilde Calderon Gonzales’in dört kızından üçüncüsü olarak dünyaya geldi. 6 Temmuz 1907 günü doğmuş olmasına rağmen, kendisi doğum tarihini, Meksika devriminin gerçekleştiği 7 Temmuz 1910 günü olarak ilan etmiş, yaşamının modern Meksika'nın doğuşuyla başlamış olmasını istemiştir. Altı yaşındayken geçirdiği çocuk felcinin sonucu olarak bir bacağı özürlü kalmış, kendisine ''Tahta Bacak Frida'' denmişti. Bu özrüyle başetmesini bilen Frida, gençkızlık çağında, dönemin en iyi eğitimini veren Ulusal Hazırlık Okulu’nda okudu. Bu okul, onu sanat, edebiyat, felsefe gibi alanlara yönlendirdi. İlerde Meksika düşün yaşamının önemli isimleri olarak anılacak Alejandro Gomez Arias, Jose Gomez Robleda, Alfonso Villa okul arkadaşları oldu. Okulda, anarşist bir edebiyat grubuna dahil oldu; güçlü bir kişilik oluşturmaya başladı. 19 yaşında geçirdiği bir trafik kazası bütün hayatını değiştirdi. 17 Eylül 1925 okuldan eve dönerken bindiği otobüsün tramvayla çarpışması sonucu çok kişinin öldüğü kazada, trenin demir çubuklarından birisi Frida’nın sol kalçasından girip leğen kemiğinden çıkmıştı. Kazadan sonra tüm hayatı korseler, hastaneler ve doktorlar arasında geçecek; omurgası ve sağ bacağında dinmeyen bir acıyla yaşayacak, 32 kez ameliyat edliecek ve 1954’te çocuk felci nedeniyle sakat olan sağ bacağı kangren yüzünden kesilecektir. Kazadan bir ay sonra hastaneden çıkan Kahlo, ailesinin teşviki ile sıkıntı ve acıdan kaçmak için resim yapmaya başladı. Yatağının tavanındaki aynaya bakarak oto-portreler yaptı. 1927 yılı sonunda yürümeye başlayan Kahlo, bu dönemde sanat ve politika çevreleri ile yakınlaşmaya başladı. Küba'lı önder Julio Antonio Mella ve fotoğraf sanatçısı Tina Modotti ile tanışıp yakın arkadaş oldu. Birlikte, dönemin sanatçılarının davetlerine, sosyalistlerin tartışmalarına katılmaya başladılar. Kahlo, 1929’da Meksika Komünist Partisi’ne üye oldu. Frida Kahlo (ortada) ve Diego Rivera, 1932, Carl Van Vechten tarafından çekilmiş. Resim çizmeye devam eden Kahlo aynı dönemde bir gün, Meksikalı Michalangelo olarak anılan ünlü ressam Diego Rivera'yı görmeye ve resimlerini göstermeye gitti. İki sanatçı, 21 Ağustos 1929’da evlendiler. Kahlo 1930’da eşiyle beraber ABD’ye gitti ve 1933’te Rivera aldığı duvar resmi siparişlerini bitirinceye kadar orada yaşadılar. Frida ile Rivera’nın fırtınalı bir evlilik yaşamları oldu. Sağlık sorunları nedeniyle bir çocuğunu aldıran ve ardarda iki düşük yapan Frida, eşinin sadakatsizlikleri nedeniyle 1939 yılında ondan ayrıldı ama 1 sene sonra yeniden evlendiler ve Frida’nın çocukluğunu geçirdiği Mavi Ev’e yerleştiler. Frida’nın da evlilikleri sırasında çeşitli erkeklerle ilişkileri olmuştu. Bunlarda birisi de Rus devriminin önde gelen isimlerinden Lev Troçki iledir. Troçki, Rivera’nın Meksika Cumhurbaşkanından aldığı özel izin ile 1937’de Meksika’ya gelmiş ve Frida’nın evine yerleşmişti. Aralarındaki ilişkiyi Troçki’nin eşinin farketmesi üzerine Frida, Troçki’den ayrılmıştır. Troçki’ye düzenlenen suikastın ardından suikastçı ressam Siqueiros’un arkadaşı olması nedeniyle sorgulanan Frida, bir süre Meksika’dan ayrılmayı uygun bulumuş; o sırada San Fransisco’da bulunan eski eşi Rivera’nın yanına gitmiş ve çift orada yeniden evlenmişlerdi. Sık sık sağlığı bozulan Frida, dayanılmaz acılarla başa çıkmak için bütün gücüyle resim yapmış, yalnız ülkesinde değil, Amerika ve Fransa’da sergiler açmıştır. 1938’de New York’ta açtığı sergi ona büyük ün getirdi, 1939’daki Paris sergisi ile övgüler topladı 1943’de 'La Esmeralda' adlı yeni bir sanat okulunda öğretim üyeliğine başlayan Frida, sağlık durumu kötüleşmesine rağmen ders vermeyi sürdürdü; 1950’de omurgasındaki sorunlar nedeniyle hastaneye kaldırıldı ve 9 ay hastanede kaldı. 1953 yılı Nisan ayında Mexico City’de bir kişisel sergi açtı; Temmuz ayında sağ bacağı kesildi. Frida Kahlo, 13 Temmuz 1954’te, akciğer ambolisi teşhisiyle son nefesini verdiğinde; arkasında bıraktığı son tablosu; Yaşasın Yaşam isimli bir natürmorttu.glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-73591669898755742612009-07-09T01:23:00.005+03:002010-10-12T18:32:18.365+03:00Özdemir Asaf...<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td><div align="center"><br />
<br />
<center style="color: #999999;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="font-family: georgia; font-size: 130%;">11 Haziran 1923'te Ankara'da doğdu.28 Ocak 1981'de İstanbul'da öldü. Asıl adı Halit Özdemir Arun'dur. İlk ve ortaöğreniminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi'nde yaptı.1942 yılında Kabataş Erkek Lisesi'nden mezun oldu. İstanbul Üniversitesi'nde, önce Hukuk Fakültesi'ne, sonr</span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi88eWYWarpHQQ4pLnUADX135L9xkR6WFt6OGbBOLVPl4yeDjEwWfihdRpTj9ojwWTlkLRkPaUk-ERcxmYlC6KV-iUQYt_rY1HJx9XMVGx81jqG7wgiePogXVv6W9oEUxJHv-9b4NmznqA/s1600-h/sm45yh.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5356220834077558338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi88eWYWarpHQQ4pLnUADX135L9xkR6WFt6OGbBOLVPl4yeDjEwWfihdRpTj9ojwWTlkLRkPaUk-ERcxmYlC6KV-iUQYt_rY1HJx9XMVGx81jqG7wgiePogXVv6W9oEUxJHv-9b4NmznqA/s400/sm45yh.jpg" style="cursor: pointer; float: right; height: 320px; margin: 0pt 0pt 10px 10px; width: 226px;" /></a><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="font-family: georgia; font-size: 130%;">a İktisat Fakültesi ve Gazetecilik Enstitüsü'ne devam ettiyse de 1947'd</span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="font-family: georgia; font-size: 130%;"> e yüksek öğrenimini yarıdabıraktı. Bir süre sigorta prodüktörlüğü yaptı. 'Zaman' ve 'Tanin' gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı. İlk yazısı 1939'da 'Servetifünun-Uyanış' dergisinde çıktı.1951'de Sanat Basımevi'ni kurarak matbaacılık yaşamına girdi. Kendi şiir kitaplarını bastı.1955'te Yuvarlak Masa</span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="font-family: georgia; font-size: 130%;"> Yayınları'nı kurdu.<br />
<br />
İkilikler ve dörtlüklerden oluşan ilk şiirlerinde yoğun bir söyley</span></span><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="font-family: georgia; font-size: 130%;">iş özelliği göze çarpar. İnsan toplum ilişkilerine yönelik temaları konu edinerek düşündürücü bir şiir evreni kurmuştur. Duygu ve düşünce yoğunluğuyla birlikte, alay ve taşlama şiirine egemen olan öğelerdir. İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel yanlarını sen ben ikileminde vermiştir. Çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerini kaçış ve umutsuzluğun tedirginliğine bırakmıştır.<br />
</span></span><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="font-family: georgia; font-size: 130%;">Şiirin bir görüşü yansıtması, bir iletisinin olması düşüncesinden yola çıkmıştır. Yuvarlağın Köşeleri kitabında şiirin ve yazarın işlevi konusundaki görüşlerini dile getirmiştir. Batı şiiri ve geleneksel Türk şiirinden yararlanarak verdiği bileşim sanatını zenginleştirip geliştirmiştir</span> .<br />
<br />
<br />
</span></td> </tr>
</tbody></table></center> </div></td> </tr>
<tr> <td><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"> </span></td> </tr>
<tr style="color: #cccccc;"> <td><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><b>ESERLERİ</b></span></td> </tr>
<tr style="color: black;"> <td><div align="center"><br />
<br />
<center style="color: #cccccc;"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td><span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><span style="color: #999999; font-family: georgia; font-size: 130%;">.Şiir kitapları: Dünya Kaçtı Gözüme (1955) , Sen Sen Sen (1956) , Bir Kapı Önünde (1957) , Yuvarlağın Köşeleri (1961) , Yumuşaklıklar Değil (1967) , Nasılsın (1970) , Çiçekleri Yemeyin (1975) , Yalnızlık Paylaşılmaz (1978) , Benden Sonra Mutluluk (1983)</span><br />
<br />
<br />
</span><br />
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="border-collapse: collapse;"><tbody>
<tr style="color: #cccccc;"><td align="left" width="100%"><span style="font-size: 130%;"><b><span style="font-family: Arial;">Kendisini Unutmuş</span></b></span><br />
<span style="font-size: 130%;"> Bütün aşkların kitabı elinde<br />
Sevilmemiş yinlerin balosuna gitti.<br />
Öylesine kalabalıktı ki,<br />
Sevdiğini anlamadı.<br />
<br />
Bütün kapıların anahtarı elinde<br />
Öpülmemiş dudakların balosuna gitti.<br />
Öyle aydınlıktı ki,<br />
Öptüğünü anlamadı.<br />
<br />
Isıklarla örtünmüştü çıplaklık,<br />
Renklere uzandı susamış,<br />
Beyazlıklar arasında kayboldu bakışları.<br />
Gözleri yaşamayordu artık.<br />
<br />
Şekilleri çağırmaya gitti, kandıracak.<br />
Elleri aranıyor, tutamayordu.<br />
Elleri, elleriydi kurtaracak,<br />
Artık yaşamayordu.<br />
<br />
Bir yanda gelen o dinmeyen aydınlık,<br />
Aldıkça alan.<br />
Bir yanda giden bir noktaydı karanlık,<br />
Ellerinde başlayan, gözlerinde biten.<br />
<br />
Bağırdı, kan gibi aktı sesi,<br />
Aşamadi dışının duvarından.<br />
Elinde bütün aşkların kitabı,<br />
Anlatıyordu aldanan aydınlıklarından.<br />
<br />
Elinde bütün kapıların anahtarı,<br />
Ve unutulmuş bir duvarda, kendi kapısı..<br />
Varamadı.<br />
Ora öyle karanlıktı ki.<br />
Öldüğünü anlamadı.</span> </td></tr>
<tr style="color: #cccccc;"><td width="100%"><br />
</td></tr>
<tr style="color: #cccccc;"><td align="left" width="100%"><div align="left"><span style="font-size: 130%;"><b>Özdemir Asaf</b></span></div></td></tr>
</tbody></table><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: 85%;"><br />
</span></td></tr>
</tbody></table></center></div></td></tr>
</tbody></table>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-35842302757507366252009-06-28T22:55:00.010+03:002009-06-28T23:14:26.938+03:00Bab-ı Esrar/Birol Yayla-Şenol Filiz...<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyiXafVR_UojJTVXu2m43LMECHSP4RdCPYdISSTa4n7xJJi9_HzzjY2RA_mRC3SjnMILLNBphmlgPViNTzqbA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><br /><br /></div>Ey Gönül! mihnete katlanmaktan başka bir şey buyurmazlar sana<br />Her bakışta başka bir cilveyle bezeyip uyuturlar seni<br />Kendinden geçme sakın,öğüt tut,ey gönül!<br />Açılmayacak kapıyı boş yere çalma,açmazlar sanaglgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-88549482088309620932009-06-24T10:26:00.001+03:002009-06-24T10:31:33.601+03:00Sen göbeğini kaşı.../Bekir Coşkun<span class="haberdevambaslik"></span><br /> <span class="muhabir"></span><b>TÜM bunlar seni ilgilendirmez...</b><br /><br />Nedir bu didişme?..<br /><br />Neler oluyor?..<br /><br />Hukuk yok, demokrasi işlemiyor, devletin kurumları birbirine düşman, toplumumuz parçalara bölündü...<br /><br />Bu olanlar sana göre değil...<br /><br /><b>Sen göbeğini kaşı.</b>..<br /><br />Aptal aptal dizilere bak...<br /><br />Ve yarısında uyu..<br /><br />*<br /><br />Nasıl olsa senin yerine<b> düşünen</b> var...<br /><br />Senin yerine olanları dert edinen, senin yerine konuşan, senin yerine didinen, senin yerine canı yanan...<br /><br />Ve senin için canını veren...<br /><br />Farkında bile değilsin, kimisinin <b>"Unutma ey halkım.</b>.. <b>Unutma bizi.</b>..<b>"</b> diye küçük bir ricası vardı. Şimdi sorsam sana adını bilir misin, bilmez misin?..<br /><br />Sen gazete okuma...<br /><br />Kitaba elin değmemiştir, bilirim...<br /><br />Dünya ile ilgilenme...<br /><br />Bakma...<br /><br />Görme...<br /><br />Düşünme...<br /><br />Neden zengin ülkenin yoksulusun, sorgulama...<br /><br />Sana <b>nohut</b> ve <b>kömür</b> verirler...<br /><br />Belki bir de <b>üçlü kanepe.</b>..<br /><br />Sen de <b>oy</b> verirsin...<br /><br />Sonra...<br /><br />Sonra senin yerine düşünenler, senin yerine dizine vuranlar, senin yerine kahırlananlar, senin yerine sorgulayanlar... Senin ahmaklığını temizlemek için hapishanelere doldurulurlar, yanarlar, olmadı ölürler...<br /><br />Sen aldırma...<br /><br />*<br /><br />Bu olanlar, bu devlet içindeki soğuk savaş, bu huzursuzluk, bu didişme, bu bölünme, bu mücadele işte bundandır...<br /><br /><b>Kimileri senin akılsızlığının faturasını ödüyor.</b>..<br /><br />Didiniyorlar, çırpınıyorlar, canları yanıyor, başları dertte...<br /><br />Bunlar seni ilgilendirmez...<br /><br />Dönüp bakma bile olana bitene...<br /><br /><b>Sen göbeğini kaşı.</b>..glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-9464436563131765202009-06-15T14:46:00.005+03:002009-06-15T15:06:36.701+03:00<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzp8nsn7i57RRMhss-Z343q_kujyotjFQgllficX9jXnVwGvqiy-gk1CVdgRvz-EFLF9eCBQdL-RfbpyZNL0Q' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><br /><br /><br /><br /><span class="description">Çingeneler Zamanı filminin Goran Bregoviç imzalı müziği..uzun süre etkisinden çıkamadığım filmlerden biri....</span><br /></div>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-8882833375154965282009-06-14T19:49:00.003+03:002009-06-14T19:52:38.891+03:00Öğüt.../Özdemir Asaf<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtpSflYgD_WsOCzcQBXOoW_px3eYPScigNS6d8pVcVJXxAWMUoPf8cUF54oDXvgcKMirN4Tf30az0C4STP4kRnc6DI3AzW1Sy1SbQXdeYbpFzcsMQ-C7RGgIWd19a6LlDJO_kpA8eaLMY/s1600-h/yes1.JPG"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 248px; height: 198px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtpSflYgD_WsOCzcQBXOoW_px3eYPScigNS6d8pVcVJXxAWMUoPf8cUF54oDXvgcKMirN4Tf30az0C4STP4kRnc6DI3AzW1Sy1SbQXdeYbpFzcsMQ-C7RGgIWd19a6LlDJO_kpA8eaLMY/s400/yes1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5347226860081172370" border="0" /></a><br />Okulda,anladıkça başaracaksın.<br />Yaşamda,başardıkça anlayacaksın.<br />Gelecek mutlu-mutsuz,inanmasan da;<br />Gözlerin yaşardıkça anlayacaksın.<br /><br />Yalnızlık paylaşılmaz.<br />Paylaşılsa yalnızlık olmaz.glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-38632761879281233732009-06-09T23:01:00.002+03:002009-06-09T23:21:23.732+03:00Belkim Bir Kertenkeleydim/Can Yücel<div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxCVtfXpLeosemyJgWU4gNGaul89PNMDmQvrsZ9fF1K0fxu1whXxlh4fzUnlwjjReBdmK8vmFqfFYXs1FxnkA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-31536052701451512632009-06-03T23:53:00.002+03:002009-06-03T23:59:27.593+03:00Vasiyet/nazım hikmet<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH_27CRQ5DXFQnwq7eEIV39HEUO0aSeiLCUcgPKx9CvnymMtncbRaSEVvv76ds_AaAKO9VY0UTYZecYgva7UL8uUCoOznDNSns_aknTdUQKLQcpK1Pd0nIPmswizKbzv6s6_MadjfR_S4/s1600-h/nazim_hikmet_mezar%5B1%5D.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 265px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH_27CRQ5DXFQnwq7eEIV39HEUO0aSeiLCUcgPKx9CvnymMtncbRaSEVvv76ds_AaAKO9VY0UTYZecYgva7UL8uUCoOznDNSns_aknTdUQKLQcpK1Pd0nIPmswizKbzv6s6_MadjfR_S4/s400/nazim_hikmet_mezar%5B1%5D.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343208600894641170" border="0" /></a><strong>Yoldaşlar, nasip olmazsa görmek o günü,</strong><strong>ölürsem kurtuluştan önce yani,</strong><strong><br />alıp götürün</strong><strong><br />Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni.</strong><p> </p><p><strong>Hasan beyin vurdurduğu</strong><br /><strong> ırgat Osman yatsın bir yanımda</strong><br /><strong>ve çavdarın dibinde toprağa çocuklayıp</strong><br /><strong>kırkı çıkmadan ölen şehit Ayşe öbür yanımda.</strong> </p><p><strong>Traktörlerle türküler geçsin altbaşından mezarlığın,</strong><br /><strong>seher aydınlığında taze insan, yanık benzin kokusu,</strong><br /><strong>tarlalar orta malı, kanallarda su,</strong><br /><strong>ne kuraklık, ne candarma korkusu.</strong> </p><p><strong>Biz bu türküleri elbette işitecek değiliz,</strong><br /><strong>toprağın altında yatar upuzun,</strong><br /><strong> çürür kara dallar gibi ölüler,</strong><br /><strong>toprağın altında sağır, kör, dilsiz.</strong> </p><p><strong>Ama bu türküleri söylemişim ben</strong><br /><strong> daha onlar düzülmeden,</strong><br /><strong>duymuşum yanık benzin kokusunu</strong><br /><strong>traktörlerin resmi bile çizilmeden.</strong> </p><p><strong>Benim sessiz komşulara gelince,</strong><br /><strong>şehit Ayşe'yle ırgat Osman</strong><br /><strong>çektiler büyük hasreti sağlıklarında</strong><br /><strong>belki de farkında bile olmadan.</strong> </p><strong>Yoldaşlar, ölürsem o günden önce yani,</strong><br /><strong>- öyle gibi de görünüyor -</strong><br /><strong>Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni</strong><br /><strong>ve de uyarına gelirse,</strong><br /><strong>tepemde bir de çınar olursa</strong><br /><strong>taş maş da istemez hani...</strong>glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2126244347456353054.post-63405999506152124622009-05-31T17:50:00.003+03:002009-05-31T18:00:11.815+03:00Edip Cansever....<span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><strong style="font-weight: 400;">Edip CANSEVER 8 Ağustos 1928' de İstanbul' da doğdu. Kumkapı Ortaokulunda başladığı ortaöğrenimini, 1946' da İstanbul Erkek Lisesi' nde tamamladı. Girdiği Yüksek Ticaret Okulu'nu bitirmeden ayrıldı. 1950' de Kapalıçarşı' da turistik eşya ve halı ticareti yapmaya başladı. 1976' dan sonra ise yalnızca şiirle uğraştı.<br /><br />İlk şiiri 1 Mart 1944'te "İstanbul" dergisinde yayımlandı. "İstanbul", "Yücel", "Fikirler, "Edebiyat Dünyası" dergilerinde yayımlanan gençlik şiirlerini İkindi Üstü (1947) adlı bir kitapta topladı. Arkadaşlarıyla birlikte, sekiz sayı çıkardıkları "Nokta" dergisi (15 Ocak 1951 -15 Kasım 1951), şiirinin yeni bir evreye giriş dönemine rastlar. İlk kitabından yedi yıl sonra yayımladığı Dirlik Düzenlik' te (1954) kendisine özgü bir şiir evreni kurduğu görüldü. Sürekli yazan, yayımlayan bir şair olarak otuz yıla yakın bir süre ilgileri hep üstünde tuttu, şiirlerinin yanı sıra şiir üzerine yazdıkları, söyledikleriyle de tartışmalara neden oldu. 28 Mayıs 1986' da İstanbul' da öldü.<br /></strong></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWptOpkj_W8196z8T0uxbua6fws_Rj62n8Nk2vGop5M2Np1v8HuAowcMzcnYAY_VkT8bY5IYP-iroE5xVN6Pz5e-EnQQntH7f7t-mI7DB5lx4tfOpJw6-GWOm6ebOWBZdYOuuUluJhIwE/s1600-h/edip_cansever.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 202px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWptOpkj_W8196z8T0uxbua6fws_Rj62n8Nk2vGop5M2Np1v8HuAowcMzcnYAY_VkT8bY5IYP-iroE5xVN6Pz5e-EnQQntH7f7t-mI7DB5lx4tfOpJw6-GWOm6ebOWBZdYOuuUluJhIwE/s400/edip_cansever.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5342002348539616546" border="0" /></a><br /><span style="font-family:Times New Roman;font-size:130%;"><strong style="font-weight: 400;">1957'de yayımlanan Yerçekimli Karanfil adlı kitabıyla 1958 Yeditepe Şiir Armağını' nı;<br />1976' da yayımlanan Ben Ruhi Bey Nasılım adlı kitabıyla 1977 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü'nü, 1981' de bütün şiirlerini bir araya getiren Yeniden adlı kitabıyla da 1982 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü'nü aldı.,<br /><br />Şiirlerinde bireyin arayışlarını, umutsuzluklarını, uyumsuzluğa varan yaşam ilişkilerini yansıtmaya çalıştı. Çevresindeki insanların yaşayışlarını etkileyecek, dünyaya bakışlarını değiştirecek bir şiirin aranışı içinde, kapalı bir imge anlayışına yaslanan, bu yüzden yadırganan, "anlamsız" diye nitelenen yapıtlar verdi.<br /><br />Gerçi şiirselliği düşüncenin alaca bölgelerinde ararken kapalı söyleyişlerin sınırında dolaşıyordu, ama kesinlikle anlamsızlıktan yana değildi. Tersine şiirlerinde anlatmaya, hatta öykülemeye büyük yer veriyor, düzyazı olanaklarından, oyunlardan, konuşmalardan bol bol yararlanıyordu. Çağdaş şiir akımlarındaki gelişmelerle birlikte, yazdıklarının büyük oranda aydınlığa çıktığı görülerek bir düşünce şairi olarak nitelendi.<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:180%;" >Akdeniz Salgını</span><br /><br /></strong></span>-halikarnas balıkçısı'na-<br /><br />I<br /><br />Öyle bir alaşımdır ki seninle deniz<br />Bir açık deniz<br />Bakınca hiçbir şey göremediğin<br />Gözlerini duyduğun yalnız<br /><br />Sözlerin var, dudak izlerin yok sözlerinde.<br /><br />II<br /><br />Denedin ki oralarda zaman olmayı<br />Şimdi bir Akdeniz salgınısın sen<br />Sonsuz bir otobüs yolcusu gibi, tam öyle gibi<br />Her gün kırmızı bir bilet düşürürsün dişlerinden<br /><br />Ki senin bir yerin olmadı hiç, olmayarak soldu<br />Diri bir sabahın eylülüsün birden<br />Sonra bir solgunluğun yeniden solgunluğu<br />Tırnakların dibine batar durup dururken<br />Acılardan bir acının geri tepmesidir<br />Sızar yüreğinden sevinç olarak<br />Yani eylülden<br /><br />Acımaktan bir zamansın ki bazan susarsın<br />Çocuklar büyükler gibi konuşur sefaletten.<br /><br />III<br /><br />Omurgasını kırmış bir balık yatar<br />Seninle denizin üstünde<br />Öpülmüş bir dudak gibi<br /><br />Derinlerden derinlerdedir yüreğinse<br />Okşar gizli gizli deniz kızlarını<br />Dondurulmuş güneşlerin içinde<br />Öpmezsin, dudaklarını duyarsın yalnız.<br /><br />IV<br /><br />Sonra sonra yapıştırılmış pullar gibisin, öylesin<br />Üstü uçaklı zarflara<br />Ve alanlara tutturulmuş, çiçek sepetlerinin<br />Kenarındaki kartlara<br />Bir gider bir gelirsin, gider gelirsin<br />Hızlı bir park akışından anısal bir yığıntıya<br /><br />Sayısız parmağın var, bir parmağın daha mavi<br />Vurursun vurursun kapılara onunla<br />Kapılar açıldı mı, avlular güne çarptı mı<br />Boşalan bir güğümsündür her umutsuzluğa.<br /><br />V<br /><br />İki yaprak yerde konuşur ya, o zaman<br />Tam o zaman bir sonbahar düğümü<br />Yani bir gülüşün bir çay kaşığının sıradan ölümsüzlüğü<br />Seni sürekli kılan<br />Tam o zaman<br />Bir limonluk hüznün olsun kal orda<br />Her gün kendi kendinin oğlusun<br />Bir nesne buluyorsun yerde, mutluluktur senin için<br />Denizken üzerine atılan ağaç kökleri gibi<br />Soyulmuş elma kabukları gibi<br />Boş şişeler, çürümüş hayvan iskeletleri gibi<br /><br />Kekikler yemlikler arıyordun, kayalardan<br />Yokluğa doğru yükselerek<br />Çorbanı karmak için<br />Ama görmedik bir kaşık içtiğini bugüne dek<br />Olsa olsa ateşini yakıyordun yalnızlığın<br /><br />Biliyorsun, bizim her türlü yalnızlığımız<br />Yeni bir dil olacak yarın.<br /><br />VI<br /><br />Uğurladık bir sabah seni<br />Söz vermiştin geri döneceğine<br />Anladık bakınca aldandığımızı<br />Gerilerde küçük<br />Kıyılara doğru büyüyen ayak izlerine<br /><br />Ötelerde, ama çok ötelerde<br />Kocaman bir gözyaşıydın ey usta deniz<br />Konuşuyordun, sözlerini bulamıyordun yalnız.glgnhttp://www.blogger.com/profile/12229807800162870237noreply@blogger.com0