9/12/2008

Yağmur Arkası/Afşar Timuçin

Yağmurlar yağdı ve hiç dinmedi
Her biri saydam çiçeklenen saçında
Yağmurlar daha çok pencereler içindi
Öksüzdüm gözyaşıydım dudağında
Bir sancıydım boğuk akşamlar gibi
Büyüdükçe büyüdü isli ve yalnız olmak
Kirazını soldurdu ağaçların
Nasıl devrildi taşlar üstümüze
Çoğalan nasıl boydan boya kuşkular
Kar dizboyu ölümü sokakların
Ezgiler sabahlarda eriyecek
Gözlerin uykumda yeşerir durur
Kalsam çağlar boyu yokluğunun kapısında
Yaşamak bunca umuda yeniden varmak olur
Ölmek seni duymamak bir gün daha

3 yorum:

FOTOĞRAF dedi ki...

Ben bu blog işine yeni başladım. Bu kadar zevk alacağımı ve bu kadar sanatla dolu bloglar bulacağımı zannetmiyordum. Sizler gibi, sanata inanan insanlar oldukça, Türkiyenin karanlık gördüğüm sonunun, aslında karanlık olmadığını fark ettim. Teşekkürler

glgn dedi ki...

dediğin çok doğru.çoğu zaman karamsarım ben de.ama düşünen,hisseden,bir şeyler yapmak için uğraşan,bildiklerini paylaşmayı seven insanları görünce..daha olumlu düşünüyorum..bu bana daha fazla çalışma isteği veriyor.

Adsız dedi ki...

Yazar cok tesekkurler...

Selamlar SevalHatice