Gitmek,seni hep duyup da görmeden yaşamaya çalışarak gitmek.Gitmek,hep olmak istediğimden kaçarak yaklaşmak.Yaklaşmak yaşam istemlerimle acıya.
Şimdi dehşet seslerin esirliğindeyken seni kulak ötesi duymak, duymak elimin siyah gölgesinde,seni yazmak,yazmak bu gizemli kıza,sonra bir ölüm suyunda yıkanmak.
Yine bayağı bir atmosferin derinleşen senlerindeyim.Burada oluşumun yargılama hakkını kullandığın soruna?Yanıtım,inan sensizliğin dağılmalarındayım.
Toplamak,açılıp gitmekte olan sende ki benleri.Biliyorum,hemcinslerinde seni görecek olmak...Sonrası kavgalarım ve de ayrışmalarım.
Kalan sensin bende.Bunu anla,anla tüm toplumsal koşullanmaların dışında kalan sen.
Kal dışında.Bir yaratıcıyı yargılama seansında olan tüm zavallıları.Eğer açarsan sende ki tüm örtüleri,orada,sende ki beni bulacaksın.
Bul beni,sevinirim.Susuzluğunda sana ıssız dağların,ilk bulut sularını akıtarak yenilenmek,bir mavi kenarında rahatlamanda,kucağındaki başım.
Ben ben olurum,senin sen oluşunda.
Duy beni umutlarının erozyona uğrayıp(sana yansıyan bir şey varsa o da sende olandır)tükenmekte olduğu anda.İnan ki o an, içimdeki sonsuz benleri emrine verip her kaybedişini geri almak adına bir ölüm sunacağım yaratana.
Duy beni,sevinirim.Duy beni,tüm evren sevinir tükenmekte olan son güzelin gidişinde.
5 Eylül 1994
Suadiye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder