Mahur gözlerin laneti eylülle mi başlarmış solosuna
her eylül ölümlerin soluğu mu yoksa bilmem
kırılan bakışların masaya düşen gölgesi şerrareler saçarak
hüzün gözlerini bu ateşlerden kaçırmaya çalışarak konuştu...
konuştu ki yerler aydınlandı gökyüzü karardı
konuştu ki ölü gözleri can verecek kelimeler arasından
bir tek canlı kelimeyi boşuna aradı...
eylüller ölümün saçları mı yoksa bilmem.
döke saça üzerimizden geçer gider blues mevsimi
ölen aşkların kesik kesik hırıltısı
kesik damarlarda buz tutmuş kan kırıntılarına son nefesini üfler
ve ölüp giden kaatilin anı defteri gibi kimbilir nice cinayeti gizler.
ve notaya gelmez bir takım sözlerin içimizde bıraktığı izler
bizi takar peşine yeni bir kışa götürür.
buzullardır artık tek ümidimiz
kendimiz soğutamazsak buzda saklarız ateşimizi
dualar ederiz eylüle çözmesin buzlarımızı diye
dualarımız tutar
diz çökeriz
öylece seyrederiz içinde ki soğuk ateşi
ve öylece soğur ateş içimizde
biz ise sadece umarız...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder