Belkim Bir Kertenkeleydim/Can Yücel

Belkim bir kertenkeleydim
pic edilmis bir yagmurun serini
bir güzelin cirkiniydim
cirkinlerin en güzeli
yesil kossa güneslerin gölgesi
ben en hizli yesiliydim
kurbaga yarislarinda annemin

catal matal kac cataldim kim bilir
bin dereden bir kendimi getirdim
haydan gelip huya giden bir huysuz
heyheyler icinde bir heydim
belkim yedi belkim sekiz belaydim

düdük calar hirsizlanmis polisler
ben korkudan üstlerime iserdim
üc yildizli bir albaydi gökyüzü
karsisinda önüm acik gezerdim
agzi bozuk meymenetsiz bir ozan
rus cenginde caganozdum bir zaman

iki gözüm iki koltuk-eviydi
mavilerim bir miyobun koynunda
kendi düsen köyler kentler aglamaz
sur disinda ben oturur aglardim
ekmek diye bagirisirdi bebeler
elma derler ben ortaya cikardim
agitlarla kutlanirdi İsa-dogdu gecesi
fildisinden bir kuleydim yiktim kendimi

bilmem hangi keloglanin fesiydim
bir püskülsüz sümbülteber tohumu
feslegenler yaprak dökmüs serrimden
bir naraydim kimse bilmez nereden
ya yakindan ya ucmaktan gelirdim
belkim ince belkim kalin bir sestim
belkilerin kol gezdigi saatta
belkim belki bile degildim.
Can Yücel